(Geen) spelletje: Charlie

Via de school van onze zoon ontdekte ik dat er momenteel een hype gaande is rond het spel Charlie Charlie Challenge (lees hier meer). Een spel met potloden en de woorden ja/nee. Een spel dat overeenkomsten vertoont met het occulte glaasje draaien. Een ‘spel’ waarin aan een geest gevraagd wordt antwoorden te geven. 

In allerlei reacties lees ik dat de één direct waarschuwt voor allerlei occulte praktijken. Licht en duisternis hebben niets gemeen. Waar Jezus verschijnt, moeten demonen verdwijnen. 
Ik lees ook tegenovergestelde reacties. Mensen die de voorgaande reactie nogal overtrokken vinden en liever ‘natuurlijke’ oorzaken zoeken achter een bewegend potlood. Vaak vertellen ze dat ze zelf het spel uitgeprobeerd hebben en hebben vastgesteld dat alles te verklaren valt met gewone verschijnselen.

Het valt me op dat de reacties allebei uitersten zijn. Wie een natuurlijke oorzaak zoekt, heeft meestal nauwelijks ruimte voor een demonische wereld. Men waarschuwt dat te snel overal demonen aanwijzen alleen maar angst zaait. 

Wie daarentegen een bovennatuurlijke oorzaak zoekt, heeft meestal nauwelijks ruimte voor een natuurlijke oorzaak. Men waarschuwt dat het ontkennen van een demonische wereld onnodig mensen gevangene maakt van die wereld. Men wijst op onverklaarbare verschijnselen bij glaasje draaien of bij dit nieuwe ‘spel’ dat allereerst angst, maar soms ook veel ernstigere dingen tot gevolg heeft. 

Beide groepen willen angst voorkomen. Dat hebben ze gemeen. Sommige kinderen en tieners die er mee te maken hebben gehad, zijn er al bang van geworden. Anderen overigens (nog) niet. 

Gelukkig leven we in een tijd waarin niet alles bovennatuurlijk verklaard wordt. Onweer en bliksem zien we niet als wapens van de god Donar. Een ongeluk op een kruispunt verklaren we niet met de toorn van een demon of overleden voorouder, zoals in Afrika veelvuldig gebeurt. Ook de Bijbel kent heel ‘natuurlijke verklaringen’. Al in Genesis 1 worden zon, maan en sterren als gewone hemellichamen aangeduid. En niet als goden zoals de omliggende culturen deden. Ook bomen zijn gewoon onderdeel van de schepping en niet heilig, zoals de Friezen nog dachten in de tijd van Bonifatius. 

Maar tegelijkertijd waarschuwt de Bijbel ook voor demonische krachten en ontkent het bestaan van boze geesten niet. Niet voor niets drijft Jezus boze geesten uit. Niet voor niets waarschuwt de Schrift ons om niet geesten op te roepen (Jesaja 8 en 9; 1 Samuël 28).

Waarom zou een mens een spel willen spelen waarin je een geest vraagt te reageren? Niet elk spel is een spelletje. 

Ik herken bij het lezen van tegengestelde verklaringen het verlangen om angst te voorkomen. De beste manier is volgens mij om naar God te gaan. Wie in de nabijheid van Christus leeft, zal merken dat Zijn liefde de angst wegneemt (1 Johannes 4:18). Waar Hij verschijnt moet de duisternis wijken.