#Andersnietminder

Als ik dit schrijf moet minister Schippers nog een besluit nemen of alle zwangere vrouwen getest gaan worden op het Downsyndroom. Een diagnose leidt dikwijls tot abortus. 

Kennelijk leven we in een samenleving waar het krijgen van kinderen met het Down-syndroom als lastig, ongewenst en op te lossen probleem wordt gezien. Ouders die een kind hebben gekregen met het Downsyndroom weten als geen ander waar je tegenaan loopt. De zorg is intens en houdt op een bepaalde manier nooit op. Soms betalen ook broers en zussen daar een prijs voor. 

Tegelijkertijd kom ik tegen met hoeveel liefde kinderen en volwassenen met Downsyndroom worden omgeven en hoeveel liefde ze zelf ook kunnen geven. Hoe ze, net als anderen, kunnen lachen en plezier maken, maar ook mokken en onredelijk zijn, ruzie maken, maar ook weer vrede sluiten en liefhebben. 

Mag een kwetsbare niet meer bestaan? Is het leven van iemand met Down dan niet gewenst en waardevol? In de Bijbel lezen we steeds hoe God opkomt voor de kwetsbaren. Een samenleving die streeft naar volmaaktheid zal kil worden en daarmee onvolmaakt. Gezegend het land en de kerk die ruimte houden voor kwetsbaren in hun midden.