Soms kom je ineens in gesprek met mensen. Als je echt geïnteresseerd bent in die ander… als je echt luistert, dan blijken mensen heel snel hun hart te openen en te delen waar ze mee bezig zijn. De ene deelt zijn passie. De ander deelt zijn teleurstelling en kwetsbaarheid. 

Als we ergens MEER mee moeten doen in de kerk, is het MEER tijd nemen voor God en de naaste. Schakel eens een tandje terug. Dan heb je tijd om te luisteren waar je kind mee bezig is. Dan zie je hoe een klein kind kan snakken naar even tijd met papa, mama, opa of oma. Hoe een collega op adem komt, omdat je echt even tijd voor hem/haar maakt. Dan zie je een medescholier en proef je wat er in hem/haar leeft. Dan zie je hoe een buurman/vrouw alweer eenzaam over de straat gaat. 

Binnenkort is het concert MEER (www.meerinwaddinxveen.nl) met Gerald Troost en Hans Eschbach. Wie ga jij uitnodigen? Durf jij diegene mee te vragen waar je al een tijdje voor bidt? Durf je degene te vragen die God op jouw weg brengt? Wees vrijmoedig… Want God heeft die persoon al heel lang op het oog. Hij weet als geen ander wat deze persoon nodig heeft. Misschien wel een avond samen met jou luisteren naar goede muziek en Gods Woord. 

Hulp gezocht bij bijzondere diensten
Bij Ipse De Bruggen worden maandelijks kerkdiensten gehouden met verstandelijk gehandicapte bewoners. Het zijn bijzondere diensten met bijzondere mensen. Vanuit diverse kerken wordt hulp gegeven bij het organiseren van deze diensten. De afgelopen tijd hielpen onder andere Henk en Riet Teekens bij het tafels wegbrengen, stoelen klaarzetten, geluidsinstallatie testen, tafel voor predikant gereed zetten, mensen ophalen, vaak met rolstoelen, deze een goed plaatsje geven in de zaal, koffie zetten, kopjes klaarzetten voor na de dienst. Na de dienst: koffie drinken, mensen weer wegbrengen, zaal weer in orde maken. Ben jij degene die dit eens per twee maanden van hen overneemt?
Bijzonder dienen bij bijzondere mensen in bijzondere diensten. Iets voor jou? 

Bijzondere kinderen
Soms zitten ze voor je in de kerk… Kinderen die zich bijzonder gedragen. Soms onrustig, soms lijken ze op te gaan in iets wat niets met de kerk te maken heeft, soms leiden ze jouw aandacht af… Soms zou je willen dat ze ergens anders zouden zitten… Soms zie je duidelijk wat er mis is: De ouders zouden deze kinderen wat strenger moeten aanpakken. Dan zou het wel beter gaan… 
Vooral dat laatste krijgen ouders nog wel eens te horen als hun kind ADHD, NLD, PDD-NOS of andere vorm van autisme heeft. Strenger opvoeden is niet de remedie. Hun kinderen kunnen soms gewoonweg heel moeilijk omgaan met zoveel prikkels (vooral als de volwassenen achter je ook nog commentaar leveren), zoveel beeldende en moeilijke taal (was alles maar concreet en direct), zoveel onverwachte dingen, dat je er angstig van wordt. 

Onlangs was er een avond met ouders van bijzondere kinderen. Wat zou het mooi zijn als er ruimte is voor de kwetsbaren in ons midden. Ligt daar niet een belangrijke roeping van de kerk? Niet om elkaar de maat te nemen, maar ruimte te bieden aan de kwetsbaren, zodat de liefde van Christus zichtbaar wordt. Ziet u onrustige kinderen voor u? Lever geen commentaar, maar bid voor hen en hun ouders en broers en zussen. Zegen hen in Jezus’ naam. Misschien mist u iets van de dienst, maar u was op dat moment dienstbaar aan dit bijzondere kind en zijn/haar gezin. Zo mis je niets van de dienst, maar maak je er juist meer dienst van.