Nu twee weken geleden zijn René en ik (Arjan) weer terug vanuit Lesbos. We voelden ons geroepen om daar iets van de liefde van onze Heer te laten zien. Ik heb daar al iets van gedeeld in een vorige zondagsbrieven. 

Als u het nieuws volgt zult u begrijpen dat we niet terug zijn gekomen met succesverhalen. Ik ga jullie dan ook niets melden van wat we mochten doen daar, of wat wij vinden wat er nog gebeuren moet. Ook niet een oproep om iets te geven of in te zamelen dat is volgens mij wel helder.

Wat dan wel?
Heb je wel eens dat er een tekst of zin blijft haken in je leven/gedachte ? Iets wat je niet loslaat en telkens weer naar boven komt op een moment waarvan je denkt: "toeval?".

Zo overkwam mij dat bij een preek (2018); ik hoorde daar een zin waar de spreker zei: "Jezus is juist daar waar het afvoerputje van de wereld is."
En ik dacht toen: "wil ik bij Jezus zijn dan moet ik dus naar het afvoerputje". Even voor de helderheid, daarmee zeg ik niet dat Jezus alleen daar is, maar dat zullen jullie begrijpen.

Deze zin heeft er mede voor gezorgd dat ik vele jaren later me geroepen voelde om naar het afvoerputje te gaan. 

En waarom schrijf ik dit?
Het is waar dat Jezus juist daar is waar de nood het hoogst is, als het uitzicht mistig is of misschien wel helemaal donker.
Ik geloof dat als je God wil horen huilen, dat je dan door een vluchtelingenkamp moet gaan lopen. En dat Hij zich laat zien, horen, voelen, ruiken en bovenal kennen.
"Als g'in nood gezeten geen uitkomst ziet, wil dan nooit vergeten God verlaat u niet". Ook zo'n lied wat dan ineens naar boven komt ?.

Hieronder zo maar een paar van die ervaringen:

1. De gastvrijheid van de vluchtelingen:
   - vele honderden keren voor een tent staan te roepen en altijd vriendelijk ontvangen
   - vaak uitgenodigd op de thee en hartelijk welkom geheten om vooral dat te ontvangen wat ze zelf tekort hadden
2. Er waren relatief weinig corona gevallen
3. Getuigenissen van moslims die door dromen tot Jezus waren gekomen
4. Kinderen nemen zelf initiatief om nog jongere kinderen les te geven (zie foto hieronder)
5. Er waren voldoende vrijwilligers toen wij er waren
6. Er werd les gegeven aan volwassenen
7. Er waren sportactiviteiten
8. In onze groep van 8 waren er die de Here Jezus niet kende en dat leverde mooie gesprekken op
9. Gebed had daarin een belangrijke rol
10. Persoonlijke geloofsgroei

We doen God tekort als dit ze allemaal zouden zijn, maar wel genoeg om te delen. Toch?

Laten we blijven bidden voor deze geliefde mensen zeker nu de wind opsteekt, het kouder wordt, en het vaker en veel regent.

Een hartelijke groet,
Namens Waddinxveen Helpt Lesbos

Arjan Berkouwer

lesgevende kinderen

verjaardag vluchtelingenkamp

tekening van een kind: kamp Moria in brand

zwemvesten kerkhof op het strand