Gegevens

Geschreven door ds. Tinus Gaastra

Gepubliceerd: 01 augustus 2021

Gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Voor wie ik liefheb, wil ik heten…. Deze dichtregel van Neeltje Maria Min schoot me te binnen toen ik het begin van vers 14 las uit 2 Cor. 5. “Wat ons drijft is de liefde van Christus..”. Ik zal u straks uitleggen, hoe ik op deze gedachte kom om deze woorden van Paulus te verbinden met “Voor wie ik liefheb, wil ik heten”..

Als eerste wil ik u iets vertellen over de achtergrond van deze 2e brief van Paulus aan de Corinthiërs. Deze brief wordt wel de “tranenbrief” genoemd, want onder tranen is deze brief geschreven. Paulus is intens verdrietig, omdat hij zich niet eerlijk bejegend voelt.

En dan gaat het niet om zijn persoon, daar zou hij zich nog wel iets bij kunnen voorstellen. Hij was immers iemand die de eerste aanhangers van Jezus fanatiek vervolgd heeft. En ook toen al kende men de uitdrukking “eens een dief, altijd een dief”. Nee, waar het hem om gaat, gaat veel verder en gaat veel dieper. Dat hij aangevallen wordt op zijn leven als Saulus, daar kan hij zich alles bij voorstellen.

Maar hij wordt nu als Paulus zwartgemaakt: zijn integriteit als apostel staat ter discussie. En nog wel in die gemeente, die mede door zijn toedoen, door zijn prediking ontstaan is!
Wat is namelijk het geval? Het eerste enthousiasme is langzaam maar zeker wat verdwenen. Ik stel me zo voor: de schwung is er wat uit in Corinthe; de gemeente groeit niet meer zo snel. Het spectaculaire is er wat af; het wordt allemaal plichtmatig en gewoon. Vroeger kon je nog zeggen: “bij onze gemeente moet je zijn, want daar gebeurt het”.
Dan komen er andere predikers, waarbij Paulus blijkbaar wat in het niet valt. Zij raken wèl in vervoering; spreken wèl in tongen; aan hen valt tenminste wat te beleven. Oude tijden herleven: opnieuw kunnen de gemeenteleden zeggen: bij ons moet je zijn, want ..

Lees meer: Overweging Eredienst zondag 1 augustus 2021