• Liturgisch centrum Ontmoetingskerk

  • Inrichting Ontmoetingskerk

  • Inrichting Immanuëlkerk

  • Liturgisch centrum Immanuëlkerk

Kerkomroep

Opnames uit de Ontmoetingskerk.
Opnamedatum wordt hieronder twee keer getoond: de ene is met video, de andere alleen met geluid.

----------------------
Privacy Verklaring

 

Gemeente van onze Heer Jezus Christus,

Een goed begin is het halve werk; de eerste klap is een daalder waard. Beide spreekwoorden zeggen het zelfde: als je een moeilijke klus moet doen en het gaat in het begin goed, dan ben je bij wijze van spreken al halverwege. Iets dergelijks komen we vanmorgen ook bij Jezus tegen. Wij zijn volgens de evangelist Johannes namelijk getuige van zijn eerste openbare optreden. Hoe zal deze verlopen? De verwachtingen zijn best hooggespannen.

Want met Kerst hebben we immers gevierd dat God de hemel heeft opengedaan. Vanuit zijn wereld, de hemelse sfeer, is Jezus naar ons toegekomen, is Hij onder ons komen wonen, wil Hij ons leven delen. En de naam, die Hij bij zijn geboorte meekrijgt, belooft heel wat, want Jezus betekent “God redt of God zal redden”. Ook wordt Hij wel Immanuël genoemd: “God met ons” betekent dat. Aan mooie veelbelovende namen geen gebrek, maar hoe zal de praktijk zijn? Houden deze namen ook stand, wanneer ze het leven van alledag moeten trotseren? Dan pas zal blijken of Jezus deze beide namen, waarin zijn levensopdracht verscholen ligt, waar kan maken.

Het verhaal begint met ‘op de derde dag’. Waarom staat dit er zo nadrukkelijk? Op het eerste gehoor denk je dan, dat het hier gaat om de derde dag van de week, de dinsdag dus, volgens de joodse telling. In de joodse traditie is deze dag de favoriete dag voor een bruiloft, omdat God in het scheppingsverhaal alleen op de derde dag tot tweemaal toe zegt dat ‘het goed is’. Bruid én bruidegom kunnen zich aldus van Gods zegen verzekerd weten.

Maar er is nog meer over te zeggen. De derde dag: dat is in de Schriften de dag van het definitieve. Dan zien we God direct of indirect aan het werk. Iets dat uit de voegen van de geschiedenis barst. Een periode van wachten en uitzien wordt voltooid. Op zo’n derde dag sloot God een verbond met zijn volk, vroeg Ester koning Ahasveros om een gunst (Est. 5:1), en op de derde dag merkten de vrouwen die Jezus liefhadden dat zijn graf leeg was. De derde dag dus als opstandingsdag: daar hebben we de zondag aan te danken; de eerste dag van de week: vanuit het vertrouwen dat Jezus de regel van de dood voor eens en voor altijd doorbreekt, mogen wij een nieuwe week ingaan.

Op zo’n dag dus, een dag waarop volgens de Bijbel blijkt, dat God reddend ingrijpt, gaat de moeder van Jezus, samen met Jezus en zijn leerlingen naar een bruiloft. In deze volgorde: eerst wordt Maria genoemd, dan pas Jezus en zijn discipelen. Jezus is nog de zoon van Maria; tijdens de komende jaren zal pas duidelijk worden wie hij nog meer is. Dat klopt ook wel: we leven wat het kerkelijk jaar betreft in de tijd van de Epifanie. De komende tijd tot aan de eerste zondag van de 40 dagentijd zal langzaam duidelijk worden wie Jezus is.

We zullen Hem leren kennen aan de hand van zijn tekenen en wonderen die Hij doet, aan de hand van zijn soms raadselachtige woorden die Hij spreekt. Ik zei straks wel, dat we vandaag Jezus’ eerste optreden in het openbaar meemaken. Maar eigenlijk is dat nog niet zo: deze eerste keer komt Hij bij wijze van spreken nog niet verder dan de keuken. Het zou heel goed kunnen, dat de bruiloftsgasten niets gemerkt hebben, van wat Hij doet. Het speelt zich nog een beetje in het verborgene af.

Iedereen begrijpt dat het verhaal van de bruiloft te Kana niet zomaar een verslag is van een feestje ooit ergens in Galilea. Het is een verhaal met een bijzondere betekenis. Niet alleen omdat Jezus op het feest verschijnt, maar vooral om wat Hij doet, hoe Hij zich manifesteert. Het is het wonder van het water dat op zijn woord in wijn verandert. Maar waarom is dat, en wat betekent dat?

Iemand heeft terecht opgemerkt, dat dit wonder van Kana het meest overbodige van alle wonderen van Jezus lijkt te zijn. Immers, als er een mens wordt genezen van melaatsheid, huidvraat, als een blinde de ogen worden geopend, een lamme weer kan lopen, een dove weer kan horen, dan kun je rustig zeggen: daar knappen deze mensen van op. Dat zijn goede daden, dat is goed nieuws, een teken van de genezende kracht van het Koninkrijk, of hoe dan ook. Maar waarom op een boerenbruiloft, waar iedereen al flink gedronken heeft en hem al aardig om heeft, waarom is het zo nodig om daar de drankvoorraad verder aan te vullen. Hebben die mensen dat echt nodig? Was dit nu zo dringend, dat daarvoor alles moet wijken? Moet dit verhaal nu uitgerekend als eerste wonder worden verteld, en dat dan ook nog wel met zoveel nadruk?

Ik zei het zonet al bij mijn inleidende woorden op de dienst: wijn is in de Bijbel de drank van het Koninkrijk. Ze staat voor het goede leven waar recht en vrede elkaar met een kus begroeten en trouw en waarheid elkaar omhelzen. De profeet Amos spreekt dan ook over het komende Rijk van God in termen van ‘dan zullen de bergen druipen van jonge wijn’ . Maar niets van dit alles hier: de bodem van het wijnvat komt in zicht.

Het is niet toevallig, dat Jezus’ eerste optreden volgens Johannes op een bruiloft is. In de bijbel is het huwelijk het beeld van de intieme relatie tussen God en zijn schepselen. Zo net hebben we er in Jesaja 62 over gehoord: Jeruzalem wordt als Gods bruid bezongen. Niet langer zal Sion aangesproken worden met Verlaten Vrouw, maar Gods lieveling zal ze genoemd worden. Het huwelijk: door God bedoeld als een relatie waarbij woorden als liefde en trouw, gemeenschap en solidariteit hoog in het vaandel staan.

Jezus treedt voor het eerst naar buiten op een bruiloft om de toon te zetten: Hij wil het feest van liefde en trouw- feest van voor elkaar instaan in goede en kwade dagen – laten slagen. Het feest van God en mensen dreigt als een nachtkaars uit te gaan: nog een glaasje fris en dan maar snel naar huis; de lol is er af.

De woorden ‘Ze hebben geen wijn meer’ vertolken voor mij de ervaring van gemis die elk mens kent: het leven stroomt niet meer, maar stokt. En wie moet dan niet denken aan de tijd, die wij op dit moment allemaal moeten doormaken. De rek begint er uit te raken, de fut is er uit, we krijgen kortere lontjes, we slapen slechter, zijn somberder en we vragen ons af: ‘hoe lang zal dit allemaal nog duren?’ Er is dan wel geen aardbeving, maar figuurlijk ervaren we de breuklijnen die door de schepping lopen. Er zit een worm in de juttepeer, om met Annie M.G. Schmidt te spreken.

‘Ze hebben geen wijn’ is tegelijk ook een noodkreet, een smeekgebed: Heer, ontferm U! Grijp in! Voorzie in ons gebrek, vervul ons tekort, zorg ervoor dat alles weer goed komt. Zulke uitroepen kunnen ook iets drammerigs krijgen, zoals een kleuter stampvoetend zijn zin wil doordrijven. Het antwoord van Jezus is duidelijk: ‘Zo zijn we niet getrouwd.’ Maar dat wisten we eigenlijk ook wel.

Maria haar meningsverschil met Jezus is een conflict van alle tijden: Wanneer zal God redden…. Hoe moet het nou verder… God, doe er toch eens iets aan…. En we melden het, net als Maria: ‘Heer, de wijn raakt op, we trekken het niet meer’.. En dan begint het te spannen.. Wat is er tussen ons en God, dat Hij ons helpen zou, en wanneer is Zijn URE er ? En net als bij Maria kan het dan wel eens wat onvriendelijk toegaan, maar wij doen er goed aan net als Maria om toch te blijven verwachten dat Hij redden zal, ook als wij afwijzing ervaren, ons op onze plaats gezet voelen.. Van Hem zal het toch moeten komen, die redding van ons leven.. onszelf redden kunnen we niet..

En dan zegt Jezus: vul die vaten waar ooit wijn ingezeten heeft, tot aan de rand met water! Oftewel: laat die werkelijkheid, die zo anders is dan het Koninkrijk van God, toe en maak het vooral niet mooier dan het is! Deze werkelijkheid is Mij lief en gaat Mij aan het hart. Met ons uitgebluste geloofsleven; met onze moeiten en verdriet en teleurstellingen; met onze verwaterde vreugde: daar wil Hij wat mee doen, zegt Jezus. En dan gebeurt het: het alledaagse wordt het extra; het doodgewone het verrassende. Zo openbaart Jezus Zijn heerlijkheid: zo laat Hij zien dat Hij bij God Kind aan huis is. God zelf is in Hem aan het werk; een nieuwe werkelijkheid wordt zichtbaar.

Dit is het glorieuze van zijn eerste teken: aan mensen die er niets meer in zien, die aan het eind van hun latijn zijn, geeft Hij een opdracht: “Vul de kruiken met water”. Ga met datgene wat je aan geloof, hoop en liefde in huis hebt aan het werk, al is het dan in jouw ogen nog zo weinig en is er eerder sprake van ongeloof, wanhoop en gelatenheid. Ga daar mee aan het werk in je eigen leven, ga daar mee aan de slag in onze gemeenten, maak daar werk van in je naaste omgeving.

De bruiloft te Kana wordt het eerste teken genoemd; in de SV staat ‘beginsel der tekenen’. Het is dus een oerteken: een grondmotief voor het hele optreden van Christus; het leven van God en mensen wordt samen toch een feest als we onze levenssappen putten uit Hem, de ware wijnstok. Dan zullen we merken, dat met Hem de goede wijn tevoorschijn komt. Immers: Hij is gekomen, opdat we leven hebben en overvloed.

In de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
Amen

 

Kerkdiensten

Vrijdag 29 mrt 2024

Ontmoetingskerk
  • 19:00 ds. C.C.A. Melgers

Zaterdag 30 mrt 2024

Ontmoetingskerk
  • 21:00 pastor M. Sonneveld

Zondag 31 mrt 2024

Ontmoetingskerk
  • 09:00 ds. C.C.A. Melgers en pastor M. Sonneveld

Zondag 7 apr 2024

Ontmoetingskerk
  • 09:00 ds. H.G. v. Viegen, Leimuiden

Zondag 14 apr 2024

Ontmoetingskerk
  • 09:00 ds. C.C.A. Melgers